اولین روز 50 سالگی بابا بود امروز. مثل اولین روز 40 سالگی مامان خیلی نخواستم به رویش بیاورم، هی نشد! به بهانه ی کهولت سن حتی خواستم سالاد ناهارش را هم درست کنم که دست به سیاه و سفید نزند. باز هم نشد! یک نگاهی کرد به خاکستری موهای توی آینه اش، در جواب "پیر شدی دیگه بابا" گفت "کی باورش میشه؟" کلی از خودم خجالت کشیدم. من 23 سال و 5 ماه و 17 روزه کجا، بابای 50 سال و یک روزه ام کجا!
بعداها عقلم که کشید دوزاری ام افتاد که مامان باباها به دست هم پیر می شوند نه به پای هم.
مامان بابای من را خدا می داند چه پیر کرد!
از نظر دادن در وبلاگ ها متنفرم ولی این دیگه اولین و آحریش هست !!! حیفم اومد چیزی ننویسم اونم برای یک دوست قدیمی و با سابقه در وبلاگ نویسی !!! من که اعصاب نوشتن رو نداشتم و چند سالی هست دست به کیبورد نشدم یاد برو بچه های قدیمی به خیر . . .
خواصیت عکس گرفتن اینه که ادم گذر زمان رو میفهمه و تغییرات رو احساس میکنه به قول شاعر میهنی که ابیات بسیار قشنگی برای پشت کامیون ها و نیسانها بخصوص آبی رنگش میسرایند میفرمایند : کاش زندگی دنده عقب داشت !!!!
ای کاش داشت که با دنده عقب بر میگشتیم به اون روزای خوب و دستی رو تا آخر میکشیدیم و همون جا میمونیدیم اونوقت نه موی پدر و مادر سفید میشد نه عکس ها قدیمی میشد نه آه میکشدیم از ته دل نه بزرگ میشدیم مجبور میشدیم عاشق بشیم . درس بخونیم . رای بدیم . باتوم بخوریم . با استکبار مبارزه کنیم . فیلم پرنو ببینیم . حموم بریم . نفت سر سفره رو بو کنیم . بفهمیم هولوکاست چیه . فیس بوکمون رو فیلتر کنن . هاله نور روشن کنن . جهاد اصغر کنیم . واسه امام غایب نامه بندازیم تو چاه . دیگه . . . نکمنیم وبلاگ بنویسیم . مثل سگ بدویم دنبال پول . مثل خر کار کنیم . مثل گدا کارت سوخت بگیریم از در و همسایه و . . .
به قول شاعر عزیز : کاش زندگی دنده عقب داشت و به قول بنده حقیر سراپا تقصیر : کاش زندگی علاوه بر دنده عقب ترمز دستی هم داشت !!!
وقتی که بچه بودم . در هر هزاران و یک شب . یک قصه بس بود . تا خواب و بیداری خواب‌ناکت سرشار باشد
آه آن روزهای رنگین
آه آن روزهای کوتاه
آه آن روزهای رنگین
آه آن فاصله‌های کوتاه
آن روزها آدم بزرگ‌ها و زاغ‌های فراق
این سان فراوان نبودند
وقتی که بچه بودم
مردم نبودند
آن روزها
وقتی که من بچه بودم
غم بود
اما
کم بود
اوووووووووووووووه
چقد نوشتی
خوش به حالم
حمید تو که اینقد فهمیده نبودی
اینهمه رو از کجات درآوردی؟!
بابا بهت نمیاد اصن اینقد جدیت
مامان باباها به دست بچه ها پیر می شوند.
من که کارم درسته
گردن اون ۳ تای دیگه
ولی من که فکر میکنم آدما از دست هم پیر میشن!!!
نه به دست هم یا به پای هم...
بازم مطمعن نیستم شایدم به دست هم پیر شن.نمیدونم...
دیشب اتفاق مشابهی پیش اومد . توی خونه ی برادرم آلبوم قدیمی رو دیدم که توش یک سری از عکس های خانوادگی دورهای دور و دورهای نزدیک رو میشد دید . پدر و مادرم رو دیدم که چقدر حس جوونی تو چهرشون بود حتی زمانی که من بچه بودم . منی که آخرین بچه ی خانواده ام .
به قول یکی که می گفت سینما در ذات خود تلخ است می خواستم بگم عکس ها هم در ذات خودشون تلخ هستند . اینکه همیشه یادشون می مونه که آدم ها چقدر جوون بودند . اینکه آدمها یک زمانی بودند...
چه مامان خوشگلی داری!
ایشالله تو هم یه روزی مامان بشی
بچه های بد و سرکش و لجباز و به قول معروف ناخلف مامان و باباها رو پیر میکنن
به اضافه اوضاع اقتصادی خراب و گرانی و بی پولی و خرج سنگین که روی دوش بابای خونه سنگینی میکنه
عزیزم وقتی به سن من رسیدی میفهمی که مامان وبابات چه قدر برات زحمت کشیدن
اگه پدرت پیر شده تو شک نکن که از دست تو بوده..!
به به به به به.مبارکا باد
بی کوول
سلام
مهربان بابا ومامانت که تو فداشون بشی واست بمونند اندازه تمام لبخند هایی که پشت نگاهت قایم کردی
ماندگارباشند
خیلی مهربون بود این کامنتت
عاشقش شدم
۱)اول برای اینکه یادم نره بگم :اومدم ببینم یک نفرتون راجع به دختر آمریکاییا چیزی نوشتین یا نه ؟هیچ خبری نبود.آخه بابا حتی یکنفر هم نیست که بهش بر خورده باشه؟
۲)اما همون موقع عکستو نو دیدم تو قسمت شناسنامه . چه قدر شکل مادرتون هستید و چه قدر خوشگل!
1. اگه منظورت اون کمپینه، که من اتفاقا ازش حمایت هم میکنم.
به من نباید بربخوره!
دوهفته پیش بهم برخورد، الان از همه جای دنیا دارن جبران میکنن.
2. من فقط از این زاویه ی خاص این شکلیم :))
همه پیر می شن اگر تو جوونی نمیرن . حالا این پیر شدن میتونه از دست یا پای هم یا به دست و به پای هم باشه و البته این مسئله شامل دیگر اعضای بدن هم میشه مثل از چشم هم . از گوش هم از موی هم از دل هم از......
مسئله مهم اینه که اگه زنده بمونیم بلاخره به پیر میشیم . حالا بعضی ها عادت دارن هر بلایی (( البته به نظر من بلا نیس و یه چیز کاملا طبیعیه )) سرشون بیاد میندازن گردن یکی دیگه.
من فکر میکنم اتفاقا ایت پیر شدنه که بار دراماتیک زندگی رو بالا می بره . و به زندگی ارزش میده . خدا عجب نمایشنامه نویس خوبیه
کامنت قبلی مال من بود یادم نیست اسممو زدم یا نه
راستی چند روز پیش یه sms واسه دوستام فرستادم شماره تو رو ندارم واسه همین کامنت میکنم .
(( خدا عند خوبیه باور نمی کنی ؟ آخر آیه 14 سوره آل عمران رو بخون)) برو بخون
خوندم
متحول نشدم
۱)نباید بهمون بربخوره؟!به نظر شما اون ور دنیا اینهمه آدم طبق معمول لخت شن و این بار به بهانهءما,خیلی ابتکار جالبی بوده؟این اولین چیزی بوده که به ذهن هر مغز ...... میرسیده که پس چرا توی کشورای دیگه....؟آخه اینم شد حمایت؟با اینهمه وبلاگ نویس و دانشجو راه اعتراض به حرفای این بابا اینه؟شاید من نفهمیدم.شاید حکمتی توی کارشون بوده که من سر در نیاورده ام.میشه بهم بگید؟
2)یه آقایی یه شعر طنز جالبی در همین زمینه سروده .شنیدید؟
3)دیدید؟اینم یه زاویه دیگه.
4)خیلی دوست داشتم بدونم واقعا"خانومهای ایرانی چی می خوان.منم آزادی وانتخاب شکل پوشش رو دوست دارم ولی نه به اون شکل وحشتناکش توی غرب
1. کمپین سنیه لرزون برای اعتراض به این تفکر احمقانه راه نیفتاده
برای دست انداختن این آدمها راه افتاده
2. نه
3. نه!
4. منم جز خانومای ایرانی حساب کردی؟
بگم چی میخوام؟
اینم بگم بعد رفع زحمت کنم
هر وقت میام دیوونه خونه اصلا دلم نمیخواد برگردم
همش دنبال یه مطلب جدید میگردم تا بهونه ای بشه یکم دیگه تو خونتون قدم بزنم
کاش به جای دیوونه خونه یه ویلای بزررررررررگ داشتی و منم اونجا همش میچرخیدم و تو حال خودم بودم و کسی به من کاری نداشت
خیلی مرسی واسه اینهمه مهربونیت
ایشالا که کش بیاد مداوم
همه ی وبلاگا همینقدی اند!
کوچیک بزرگیش به آدمای توشه، نه به قد و قواره ی وبلاگ
منم اگه وبلاگم کوچیکه، از کوچیکی خودمه
اینجام کسی کاری به کارت نداره
بچرخ تا سرت گیج بره!